De zorg nadert een ‘tipping point’, een moment waarna alles anders is. Nieuwe zorgtechnologie en de enorme hoeveelheden nieuwe data ontwrichten de huidige manier van werken en bieden ongekende mogelijkheden, vooral als we samenwerken én als we oude structuren los durven laten.
Zorgorganisaties, leveranciers en de overheid hebben een grote collectieve verantwoordelijkheid naar onze patiënten/cliënten, hun families en naar de samenleving. We kunnen veel betere ‘health’ organiseren, en dan ook nog eens tegen veel lagere kosten. Maar dan moeten we wel durven.
Succesfactoren
Mensen ‘beter houden’ is een haalbare ambitie, als we een paar zekerheden durven los te laten. Zekerheden loslaten leidt tot drie succesfactoren:
Denk buiten de bestaande structuren. Veel denkkracht in de zorg is suboptimaal georganiseerd. Dat kan prima als de structuur redelijk vaststaat, maar juist dat is op dit moment niet het geval. We werken in ketens, maar de keten zelf stellen we niet ter discussie. We zoeken de verbetering in onze eigen schakel. Gedwongen door financiële prikkels kijken we naar de korte termijn en niet naar de lange termijn. We maken betere keuzen als we kijken naar het hele leven van een mens en niet naar een specifieke behandeling van een patiënt.
De kernvraag moet steeds zijn: ‘Wat is het beste eindresultaat?’ en niet ‘Wat is het beste tussenresultaat?’ We mogen geen genoegen nemen met de ambitie om iemand ‘beter’ te maken. We moeten streven naar goed.
De baanbrekende vernieuwingen liggen buiten de nu bekende structuren. De zorg denkt nu in cure en care. Maar beter is: innoveer samen en zorg voor passende technologie.
Lees het hele verhaal online of in ICT/Zorg van maart.
