Afgelopen februari was het jaarlijkse HIMMS-congres, het grootste zorgcongres ter wereld, in Orlando, en dus op zijn Amerikaans. Wij waren er voor het eerst, samen met meer dan 40.000 bezoekers, vooral uit de USA en Canada. Nederland had met 397 deelnemers na die twee landen de grootste delegatie.
Anders dan bijvoorbeeld bij het Gartner-congres kom je bijna geen visie tegen. Alleen de key note van Ginni Rometty, de CEO van IBM was visionair en bovendien enorm goed. Maar die ging natuurlijk toch ook wel heel erg over IBM. Het congres draait om de beursvloer, die dan ook enorm groot is. Als je alle verhalen combineert dan is dit ongeveer de samenvatting van het congres:
Interoperability
Een goed platform wisselt gemakkelijk enorme hoeveelheden data uit met wearable tracking devices, medical equipment en andere patiënt-specifieke informatie. Interoperability is belangrijk als we patient centered health willen leveren, vanuit een healthcare ecosystem van diverse zorgleveranciers. Op basis van DNA-analysis en door middel van analytics, maar vooral artificial intelligence (cognitive technologies, Watson!), kunnen we value based care leveren, vooral door middel van precision medicines. Al die openheid en data maken security en privacy topprioriteiten. En dat maakt, vreemd genoeg, de cloud des te noodzakelijker. Digital labour wordt veel genoemd, maar weinig getoond.
Iedere zorginstelling zou over elk hypeword een duidelijke mening moeten hebben, en dan ook nog in onderlinge samenhang. Je hoeft het niet overal mee eens te zijn, maar je moet wel over elk van deze zaken een expliciete mening hebben, verankerd in je strategie. Al die nieuwe, digitale ontwikkelingen stellen nieuwe eisen aan zorginstellingen. Een goede digitale strategie is van groot belang en de meeste zorginstellingen gaven aan dat ze die nog niet hebben. Werk aan de winkel dus, we kunnen dat niet laten liggen.
Niet ver genoeg
De Nederlandse zorg staat grote veranderingen te wachten. Koude technologie komt in de plaats van warme zorg, en/maar als we dat goed doen, levert dat betere zorg op. We kunnen de zorg verplaatsen van de wachtkamer naar de huiskamer, zodat de patiënt daadwerkelijk steeds meer de baas kan worden over zijn/haar eigen gezondheid. Maar veel nieuwe ontwikkelingen zijn duur en complex en het zijn er ook nog eens heel veel. Als iedere zorginstelling zelf de mogelijkheden gaat onderzoeken, komen we niet ver genoeg. Dan gebruiken we de mogelijkheden te weinig en te langzaam en dan wordt het veel te duur. Watson is een fascinerende ontwikkeling, kunstmatige intelligentie, die zichzelf voortdurend verbetert met behulp van heel veel data. Dat biedt allemaal mogelijkheden, maar als we in Nederland (en daarbuiten?) samenwerken, kunnen we er sneller meer resultaat uit halen en dan is het misschien nog wel betaalbaar ook.
Groeipijnen
De Nederlandse delegatie kwam dan ook tot de conclusie dat we een collectieve verantwoordelijkheid hebben naar de Nederlandse samenleving en dat we, om die verantwoordelijkheid vorm te geven, stevig met elkaar moeten samenwerken. Als we informatie met elkaar delen, dan weten we samen meer. Als we data delen is onze data ‘bigger’ en als we ervaringen delen, dan leren we sneller. En we moeten dat ‘ecosysteem’ samen inrichten, daar heeft de patiënt/cliënt recht op.
Iemand uit de Nederlandse delegatie zei: “Verbetering en comfort gaan nooit samen”, en zo is het maar net. Verbetering doet pijn, het leidt bijna altijd tot groeipijnen. Daar moet je tegen kunnen. En dan bedoelen wij niet dat de één er wel tegen kan en de ander niet. Daar bedoelen wij mee dat je niet meer geschikt bent als je er niet tegen kan. Daar moét je tegen kunnen. We moeten elke dag beter worden.
Echt open
In dat kader werd er (niet alleen door Nederlanders) veel geklaagd over de leveranciers van EPD en ECD. Ze innoveren te weinig. Ze werken veel te weinig mee aan interoperabiliteit. Ze zijn veel te duur en veel te bewerkelijk. Ze koesteren hun vendor-lock-in. Als wij die leveranciers waren zouden we ons zorgen maken. Dat klinkt allemaal heel erg ‘old school’. Als V&D, als taxi’s vóór Uber, als videotheken vóór Netflix. Het gaat lang goed, maar dan gaat het ineens heel erg fout. De partij die als eerste echt open is (en dus interoperabel), die echt data-georiënteerd is, een normale prijs vraagt en die daadwerkelijk de patiënt centraal stelt, kan zomaar (vanuit het niets?) de nieuwe marktleider worden.
Precies dat verklaart, denken wij, de aanwezigheid van Salesforce op HIMSS. Ze hebben een zorgvariant van Salesforce gemaakt. Patiënt centraal? Dat doen ze al jaren, al heette dat eerder ‘klant centraal’. Of ze het ook echt waar kunnen maken? In ieder geval is hun verhaal echt anders. Nou ja, de beschietingen zijn begonnen. Nieuwe leveranciers zullen zich melden. De specificaties in hoofdlijnen staan hierboven in vet en cursief. Wie durft?
Al met al was HIMSS 2017 een mooi evenement, ondanks het gebrek aan visie. Het kost (reis)tijd, geld en een jet lag, maar je krijgt er inspiratie, ideeën en goede gesprekken voor terug. En vooral: gezamenlijke ambities. De Nederlandse delegatie kwam in Orlando regelmatig bij elkaar, dat moet in Nederland dan toch ook mogelijk zijn!?
Over de auteurs:
Angelique Boekee is client director zorg en Bart Stofberg is organisatieveranderaar bij Quint Wellington Redwood
