Inzet van technologie kan wonderen voor zorgintegratie verrichten

Gartner zorg zorgintegratie

‘De zorg’ is een containerbegrip dat veel verschillende zorgdomeinen omvat. Zo is er om te beginnen het onderscheid tussen gezondheidszorg (cure) en maatschappelijke zorg (care). Ook daarbinnen zijn er vele subcategorieën. Om al die ‘loketten’ enigszins op elkaar af te stemmen, is technologische ondersteuning een absolute vereiste.

Tijdens het laatste Gartner Symposium in Barcelona sprak VP Analist Jeff Cribbs over dit onderwerp *1). Hij legt uit dat de verschillende beleidsdocumenten over de technologische integratie tussen gezondheidszorg en maatschappelijke zorg doen vermoeden dat het eigenlijk over twee kanten van dezelfde medaille gaat.

“Je zou bijna gaan geloven dat de bestaande systemen op een perfecte manier met elkaar verbonden kunnen worden, alsof het Yin en Yang betreft. Helaas hoor ik in de praktijk van alledag een compleet ander verhaal, dat gecompliceerder is en genuanceerder. Integratie tussen systemen binnen één zorgdomein is al een enorm kluif, dus laat staan als je daar de systemen van alle andere zorginstellingen aan toevoegt.”
Niet alleen de technologie is het probleem. Tussen de ministeries, publieke en private organisaties belemmeren tevens sterke culturele en organisatorische verschillen de vooruitgang op dit initiatief.

Vijf harde waarheden

Cribbs vangt zijn lezing aan met het erkennen van vijf harde waarheden omtrent de huidige staat van de beoogde zorgintegratie. “1) We kunnen er niet van uitgaan dat de technologische omgevingen van de gezondheidszorg en maatschappelijke zorg een gelijkwaardig digitaal niveau hebben. 2) We hebben eigenlijk geen idee welke vereisten gelden voor dit IT-project. 3) De meest gebruikte benadering bestaat uit het bevriezen van alle acties, totdat de zorg fatsoenlijk op elkaar is afgestemd. Denk aan de ontslagprocedure uit een ziekenhuis, dat net zo lang wordt uitgesteld totdat het complete pakket van de maatschappelijke zorg in kannen en kruiken is. 4) Omdat de gezondheidszorg in economisch opzicht groter is dan de maatschappelijke zorg, krijgt cure impliciet prioriteit als het gaat om integratie-initiatieven. Vanuit medisch oogpunt en patiëntwelzijn is dit onderscheid niet altijd gepast. 5) Zoals gezegd is de technologische uitdaging stevig, maar die valt in het niet vergeleken bij de culturele en organisatorische verschillen.”

Hendrix

Op basis van een bestaande anonieme case schetst Cribbs de situatie van Hendrix, een ernstig zieke patiënt met obesitas, verrookte longen en een alcoholverslaving. Hendrix krijgt voedsel en drinken toegediend via een buis in zijn keel. De laatste drie jaar heeft Hendrix net zoveel tijd intramuraal doorgebracht in het ziekenhuis als in een huisvestingsprogramma. “Je zou kunnen beargumenteren,” vertelt Cribbs, “dat Hendrix het slachtoffer is van de tekortkoming van het zorgsysteem. Want de diverse actoren waren niet in staat om de acute medische behoeftes van Hendrix de afgelopen drie jaar een halt toe te roepen. Maar als we de echte oorzaken willen begrijpen die tot de huidige situatie hebben geleid, moeten we veel verder terug in de geschiedenis. Terug naar de werkelijke behoeften van Hendrix tijdens zijn lagere schoolperiode, omdat reeds toen de risicofactoren van zijn toekomstige alcoholmisbruik zichtbaar waren. Ervaringen in zijn huisvesting en het coördineren van de medische diensten daaromheen speelden ook een rol in Hendrix’ instabiliteit. Hij was al vroeg betrokken bij justitie. Er waren voldoende rode vlaggen die ertoe hadden moeten leiden van de diensten beter op elkaar waren afgestemd toen Hendrix werd ontslagen uit het rechtssysteem enzovoort. Er is geen gebrek aan afzonderlijke diensten, maar er is een gebrek aan coördinatie wat met de inzet van technologie aanzienlijk kan worden verbeterd.”

Microservices

Cribbs breekt een lans voor microservices. “Deze lichtgewicht webservices zijn een veel beter alternatief dan het bevriezen van het integratieproces. Vele microservices kunnen afzonderlijk één taak zeer goed en zeer efficiënt uitvoeren, waardoor de klinische paden veel flexibeler kunnen worden gevolgd. Het kan de digitale verwijzing betekenen van de ene organisatie naar de andere. Kortom, het integratieproces wordt uitgevoerd via microservices.”

Om microservices effectief in te kunnen zetten is een set van essentiële zaken nodig. Cribbs presenteerde er maar liefst elf, waarvan we er hier enkele belichten. Een van de vereisten is dat alle instellingen een systeem gebruiken voor case management workflow. Een ander onmisbaar element is het vermogen om de volledige behoeftes van een persoon vast te stellen. Cribbs: “Binnen de verschillende silo’s en organisaties die tezamen het complexe ecosysteem van zorg vormen, is het gangbaar om voornamelijk die behoeftes vast te stellen die zij zelf kunnen invullen. Voor iemand met een hamer ziet alles eruit als een spijker. Zorgverleners focussen op de dingen waar zij goed in zijn, waardoor behoeftes die buiten hun expertise liggen over het hoofd kunnen worden gezien. Een van de manieren hiertoe is het toepassen van analytics, zodat we uit data van leveranciers onvermoede medische of sociale behoeftes kunnen afleiden. In het geval van Hendrix zouden evaluaties uit zijn lagere schooltijd behulpzaam kunnen zijn geweest, indien deze waren gedeeld met de bureaus die hem later ondersteunden. Zij hadden dan beter kunnen anticiperen op Hendrix’ onvervulde behoeftes en zou zijn kwaliteit van leven wellicht hoger zijn geweest.”

Inzet van technologie

De andere vereisten variëren van databases met gemeenschappelijke bronnen, digitale doorverwijzing (iets wat momenteel nog veelal analoog gebeurt) tot digitaal inzicht in capaciteit en planning. “Het grote struikelblok van de zorgintegratie,” signaleert Cribbs, “is dat het nog ontbreekt aan een centraal punt van orkestratie, dat vanuit een helder digitaal overzicht precies kan aangeven wat de volgende stap op het zorgpad moet zijn.”

Met betrekking tot de uitvoering waarschuwt Cribbs dat een eerlijke beoordeling van het betrokken team, de organisatie en de heersende cultuur de hoogste prioriteit heeft. “Keer op keer heb ik gezien hoe goede intenties tot samenwerking stranden doordat mensen niet over de muren van hun eigen afdeling of organisatie kunnen kijken. Als deze culturele en organisatorische vraagstukken niet eerst worden aangepakt, heeft het proces geen kans van slagen.”

Met Hendrix is het uiteindelijk goed gekomen. “Dankzij een huisarts die veel tijd met hem doorbracht, hem begeleidde op zijn zorgpad en onvermoede behoeftes wist in te vullen. Hij bracht Hendrix naar Alcoholics Anonymus, ontsloeg hem uit het ziekenhuis en wist hem te motiveren om zeker vijftig kilo af te vallen. Maar heldenwerk als van deze huisarts kunnen we niet opschalen, zolang de inzet van technologie niet wordt omarmd.”

 

*1) ‘Technology Enablement for the Integration of Health and Social Care’, keynote november 2019, Barcelona.

Gerelateerde berichten...