Keuzestress

Bart Stofberg
Bart Stofberg

In de zorg, en met name in de ziekenhuizen, hebben we het toch maar mooi getroffen. Het wemelt van de standaardoplossingen, voor de workflow en het Elektronisch Patiënten Dossier, voor alle bijbehorende basisadministraties. Maar vooral zijn er allemaal slimme, technologische hoogstandjes die helpen bij het leveren van zorg en zelfs bij het voorkomen van allerlei kwalen en dus het voorkomen van zorg. Natuurlijk moet iedere zorginstelling zorgen voor een eigen gezicht naar de klant en de markt (yeah, DevOps, internet, apps!), maar verder kunnen zorginstellingen kiezen uit enorme hoeveelheden prachtige standaardtoepassingen, heel vaak snel in te voeren en gemakkelijk te koppelen.

 

Alleen, het zijn er wel heel veel en ze zijn vaak ook nog eens hartstikke duur. We kunnen ze niet allemaal aanschaffen, maar welke kiezen we dan, en vooral, welke kiezen we niet?

 

Daarvoor moeten we terug, of eigenlijk omhoog. Een andere keuze is moeilijk, en wordt vaak uitgesteld. De keuze van de positie. Waar zijn we eigenlijk van? Wat maakt onze organisatie bijzonder? Waarom willen we dat onze klanten naar óns komen? Of eigenlijk, waarom WILLEN we dat onze klanten naar ons komen? Omdat we heel erg goed zijn in een paar dingen, bijvoorbeeld. Ik heb twee kunstheupen en die komen uit Gent. Die dokter doet alleen heupen, heeft daar dan ook enorm veel verstand van en heeft dan ook als webadres www.heup.be. We kunnen er ook voor kiezen om heel erg goed te zijn in hele ingewikkelde zaken, zoals de Academische ziekenhuizen. Of we willen juist toegankelijk en bereikbaar zijn voor een bepaalde regio. Alles kan, als we maar een expliciete en consistente keus maken. En die keus dan ook daadwerkelijk leidend laten zijn in alle andere keuzes.

 

Want juist dat vinden we moeilijk. Ja, we zijn een streekziekenhuis, maar we waren traditioneel ook heel erg goed in cardiologie. Dat willen we zo houden, maar als we eerlijk zijn dan past dat uitblinken niet meer in ons bestaansrecht. Au, dat is geen fijne keus, en dus blijven we vaak op twee gedachten hinken.

 

Juist een helder en eenvoudig antwoord op de vraag: Waar zijn we van?, juist een heldere formulering van ons bestaansrecht, scheelt enorm veel keuzestress. De keuze tussen al die nieuwe mogelijkheden, het oplossen van allerlei dilemma’s, het wordt gemakkelijk met een helder bestaansrecht in de hand. Welke mogelijkheid draagt het beste bij aan het bestaansrecht, daar kiezen we voor.

 

De vraag Waar zijn we van? is een moeilijke vraag, juist omdat het antwoord ingrijpende consequenties heeft. Maar áls we die vraag beantwoorden, dan wordt daarna alles gemakkelijker. Als we de keuzestress bij die ene vraag overwinnen, dan nemen we per direct een heleboel andere keuzestress weg. Mooi hè? Nog één keus te maken!

Gerelateerde berichten...