Watson is oncoloog. Na drie jaar de supercomputer van IBM gevoed te hebben met duizenden publicaties en richtlijnen, hebben de bits en bytes voor het eerst staatsexamen oncologie gedaan. De eerste virtuele oncoloog is een feit.
Kunstmatige intelligentie neemt een snellere vlucht dan bijvoorbeeld genetische manipulatie ooit gedaan heeft. Toch hebben we geen richtlijnen voor het gebruik ervan. Nog niet, want grote namen zoals Elon Musk (PayPal, Tesla, SpaceX) uiten zich nu openlijk voor regulering. De exponentiële groei van technologie in combinatie met ‘human nature’ zou weleens voor apocalyptische taferelen kunnen leiden. Iedereen die de Terminator gezien heeft begrijpt wat ik bedoel.
Eenvoud en rust
Wat betekent dit voor de gezondheidszorg? Hoe ziet onze zorg eruit in 2024? Een vraagstuk dat ons regelmatig bezighoudt bij Synappz. Medische apps zijn dan allang geen op zichzelf staande technologie meer, maar onderdeel van een groter geheel van software en hardware, flexibel ingericht naar de persoonlijke kenmerken van de patiënt. Wearables veranderen in implantables en persoonlijke digitale assistenten houden onze gezondheid in de gaten en komen alleen in actie als het echt nodig is. Nee, geen alom vertegenwoordigde stroom van grafieken die ons zogezegd ‘inzicht’ moeten geven in onze gezondheidsstatus. Eenvoud en rust, maar wel zekerheid en veiligheid.
Schaalbaarheid
We zien dus dat de mobiele technologie met grote stappen vooruitgaat en het laten aansluiten van de gezondheidszorg is geen sinecure. Vooropgesteld dat we geloven dat technologie een belangrijke rol gaat spelen. Als we van een afstand naar onze zorgsystemen kijken dan zullen we moeten concluderen dat het niet echt schaalbaar is; we krijgen meer patiënten en minder zorgprofessionals om ervoor te zorgen. We trekken echter niet even een blik met specialisten of verpleegkundigen open. Technologie aan de andere kant heeft deze schaalbaarheid wel. Zonder veel moeite bereikt en bedient Facebook 1,3 miljard mensen met digitale diensten. Het zet ons aan het denken. Eén plus één is twee? Apple denkt van wel. Samsung en Google ook. En de laatste keer dat deze bedrijven zich met een bestaande markt bezighielden liep het voor de gevestigde spelers niet zo goed af. Vraag maar aan Nokia.
Nieuwe generatie
Zorg is al multidisciplinair en opereert op het snijvlak van technologie en de ‘human touch’. Maar als straks patiënten met al hun wearables, big data, small data en gezondheidsportals en masse de eigen gezondheid gaan monitoren, wat betekent dat voor de zorgvraag en de manier waarop de zorgprofessional met deze patiënten omgaat? Was men net gewend aan de patiënt die met een zelf verzameld boekwerk de arts laat weten: “Dit is mijn aandoening”, komt daar eenzelfde boekwerk bij: “En dit ben ik”. De nieuwe generatie zorgprofessionals zal moeten leren omgaan met deze patiënt. Nog te vaak kom ik zorgprofessionals tegen die van toeten noch blazen weten als het gaat om de mogelijkheden die mHealth biedt.
Liefde
Terug naar vandaag. Als de mHealth markt wil professionaliseren zal er nog veel moeten gebeuren. mHealth oplossingen zullen eenvoudiger moeten worden. “Simple to the point of elegance”, zoals de Mayo Clinic in de US stelt. Als een specialist nu al vier van de tien minuten consulttijd bezig is om data te verzamelen van de patiënt zónder al die handige apps, en als de wetenschappelijke validatie, of in ieder geval de aantoonbaarheid van waarde, uitblijft, zitten we wel met een dijk van een probleem. Acceptatie door de zorgprofessionals is dan niet vanzelfsprekend.
Liefde moet van twee kanten komen. Ik spreek de wens uit dat zorgprofessionals meer open staan voor vernieuwing en, uitzonderingen daargelaten, niet meteen in de verdediging springen met alle mogelijke beren op de weg. Dan roep ik al mijn collega’s in de e- en mHealth op om doeltreffende, eenvoudige, veilige en gevalideerde digitale oplossingen te ontwikkelen. Als we er dan ook nog uitkomen met dat business-model dan begint het op een echte business te lijken. Als dat geen goed voornemen is.
