Zorginstellingen maken steeds meer, steeds beter en steeds slimmer gebruik van data, dat zal iedereen met me eens zijn. En dat is geen wonder. Zoals Thomas Friedman het mooi formuleert: Alles wat analoog is, wordt nu gedigitaliseerd. Alles wat gedigitaliseerd is, wordt nu opgeslagen en bewaard. Alles wat opgeslagen is, wordt nu geanalyseerd. Alles wat we daardoor geleerd hebben, wordt meteen toegepast om oude dingen te verbeteren, nieuwe dingen mogelijk te maken en dingen op een fundamenteel andere manier uit te voeren. Uiteindelijk worden we door slim gebruik te maken van data steeds, sneller, beter, slimmer, goedkoper en eenvoudiger.
Als we een patiënt of een cliënt beter willen maken, moeten we data verzamelen, digitaliseren, analyseren en er lering uit trekken, zodat we de juiste behandeling kunnen kiezen, onze acties beter kunnen doseren en beter kunnen inspelen en bijsturen op de reactie van die patiënt of cliënt op die behandeling. Bij patiënten gaat dat al heel veel op die manier, bij cliënten wordt het ook steeds beter mogelijk. Op basis van het ziektebeeld, maar ook op basis van DNA-analyse en op basis van de specifieke eigenschappen van de patiënt/cliënt kunnen we, ondersteund door informatietechnologie, een mooie en effectieve mix toepassen van standaardaanpak en persoonlijk maatwerk. Precies wat er nodig is.
Combineren en samenwerken
Als we informatie van patiënten/cliënten (geanonimiseerd) combineren, kunnen we de behandeling nog verder verbeteren. Hoe groter de groep, hoe beter we patronen kunnen ontdekken en, later, daardoor ook kunnen herkennen. Het kan lonen om hierin samen te werken met andere zorginstellingen, uit dezelfde regie, uit hetzelfde land of met een vergelijkbare discipline. Op die manier kunnen we schaalgrootte creëren die nodig is om meer patronen te herkennen en kunnen we ook nog eens de kosten delen.
Schaalgrootte
Zo goed als je aan de data van een patiënt kunt afleiden hoe gezond of ziek hij is, zo kun je ook aan de data van een zorginstelling aflezen hoe gezond of ziek deze is. Ook hier kunnen we de beschikbare data analyseren en ook hier geldt: hoe meer (relevante) data we hebben, hoe groter de kans dat we patronen ontdekken, die kunnen leiden tot verbetering van de zorginstelling. We leggen tenslotte een heleboel vast, zoals wie een handeling heeft uitgevoerd, in combinatie met andere (be)handelingen, wanneer er welke complicaties optreden, en hoe de patiënt/cliënt daarop reageert en zich in de tijd ontwikkelt. En ook hier geldt schaalgrootte als een ‘enabler’: hoe meer schaal, hoe groter de kans dat we nuttige patronen kunnen ontdekken, en, wie weet, later ook kunnen herkennen. Allemaal dingen die we nu al doen, maar die we door de mogelijkheden van nu veel intensiever kunnen uitvoeren, met veel meer effect.
Social media
Dat maakt data tot een hulpmiddel van zo’n enorme kracht dat we er veel aparte aandacht aan moeten besteden. Zorginstellingen beschikken over veel data. Ze kunnen aan nog veel meer data komen, door samen te werken met andere zorginstellingen, maar misschien ook wel met de overheid, of met andere sociale instellingen. Sommige data kun je gratis krijgen, andere data kun je kopen of je kunt eenvoudig de toegang tot die informatie kopen. Misschien bevatten de sociale media wel interessante informatie over ex-patiënten of ex-cliënten, misschien kan informatie uit sociale media wel helpen voorspellen welke behandeling de meeste kans op succes heeft. Misschien kunnen we zelf of samen met anderen een app bouwen die mensen iets te bieden heeft en tegelijkertijd nuttige informatie verzamelt. En er zijn nog veel meer mogelijkheden.
Serieus nadenken
Het wordt tijd om serieus over dat soort dingen na te denken. Welke informatie hebben we allemaal? Aan welke informatie kunnen we allemaal komen en hoe dan? Met welke partijen kunnen we samenwerken om nog meer schaalvoordeel te creëren? Wie mag onze data gebruiken om zinvolle dingen mee te doen en welke eisen stellen wij dan? Welke kwaliteit van die data hebben we nodig en hoe zorgen we ervoor dat data ook daadwerkelijk de juiste kwaliteit heeft? Hoe kunnen we al die data het best bewaren, opdat we die informatie kunnen combineren? Hoe toegankelijk moet welke data zijn en hoe zorgen we daarvoor en hoe zorgen we voor de juiste samenhang? Welke data heeft welke privacy-garanties nodig en hoe zorgen daarvoor? Aan welke wetgeving moeten we voldoen en gaan we dat ook doen? Enzovoort.
Datastrategie
We kunnen er niet omheen, we hebben behoefte aan een heuse datastrategie. Een strategie bestaat altijd uit drie stappen. Allereerst analyse. Wat zijn belangrijke trends, feiten en factoren? Wat gebeurt er allemaal in de wereld en hoe doen we het zelf? Wat gaat er wel en niet goed? Tweede stap: visievorming. Wat vinden we daarvan en wat is onze visie op de toekomst? Wat willen we bereiken? Hoe ziet ons databestemmingsplan eruit? Ten slotte, executie, wat gaan we concreet doen? Welke stappen gaan we zetten, welke plannen gaan we maken, welke acties voeren we uit? Hoe ziet ons veranderportfolio eruit? Welk beleid gaan we (in)voeren?
Veel meer dan financiën, is data tegenwoordig in staat om aan te geven hoe goed het gaat met een zorginstelling. We kunnen data maar beter serieus nemen. Ik denk dat over een paar jaar uit de data blijkt dat er een correlatie is tussen de invoering van een datastrategie en het succes van de zorginstelling. Je kunt op dit gebied maar beter in de voorhoede zitten.
