In de relatie tussen ict-leverancier en klant spelen algemene leveringsvoorwaarden een belangrijke rol. Of het nu gaat om een standaardsoftwarepakket, een printer of een gecompliceerd maatwerktraject, het is altijd belangrijk om heldere afspraken te maken.
De kern, of inhoud van de (juridische) afspraken wordt in de overeenkomst zelf vastgelegd. Die kern varieert per bedrijf, maar ook per contract. Algemene voorwaarden vullen de overeenkomst aan. Ze zijn een handig hulpmiddel om steeds terugkerende juridische frases waarin de risico’s tussen afnemer en leverancier worden verdeeld, in één keer te regelen. Ze dekken tot wel tachtig procent van de juridische zaken af die partijen met elkaar moeten regelen.
Recent heeft Nederland ICT nieuwe algemene voorwaarden gepubliceerd voor de ict-branche. Duizenden bedrijven maken gebruik van de branchevoorwaarden. Bij iedere nieuwe versie zijn er juristen en journalisten die hun tanden erin zetten. In de afgelopen periode is in de vakpers menig artikel verschenen waarin niet alleen klanten, maar ook ict-bedrijven worden gewaarschuwd voor het klakkeloos gebruiken van voorwaarden. Daar sluit ik mij volledig bij aan.
Het is altijd onverstandig om iets klakkeloos over te nemen. Dat impliceert namelijk dat iets zonder nadenken gebruikt wordt. Dat is nooit verstandig. Niet voor niets zijn algemene voorwaarden alleen bindend als aangetoond kan worden dat de klant er kennis van heeft genomen. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar is het niet. Nog altijd kom ik voorbeelden tegen van bedrijven die verwijzen naar voorwaarden die bij de Kamer van Koophandel zijn gedeponeerd. Het is leuk geprobeerd, maar juridisch gezien zonder waarde. Als algemene voorwaarden niet vóór het sluiten van de overeenkomst ter hand gesteld zijn, gelden ze niet.
De reden om algemene voorwaarden goed tegen het licht te houden is dat ze een generiek karakter hebben. Dat geldt eens temeer voor branchebrede algemene voorwaarden. Het zal niet verbazen dat onze branchevoorwaarden met name de belangen van ict-leveranciers waarborgen. Ze beperken veel risico’s voor leveranciers. Ze kunnen ook niet los gezien worden van het bijbehorende contract. Naarmate het risico meer bij de leverancier ligt, zal dat gevolgen hebben voor de inhoud van de dienst en de hoogte van de financiële tegenprestatie, en omgekeerd.
Ik verbaas me wel eens over de kritiek van juristen dat branchevoorwaarden niet specifiek genoeg zijn. De praktijk is namelijk hoe specifieker de voorwaarden hoe minder breed ze gebruikt kunnen worden. Nederland ICT wil natuurlijk zoveel mogelijk bedrijven van dienst zijn. Voor mij is de lakmoesproef voor voorwaarden in hoeverre ze overeind blijven bij de rechter. Om die reden kunnen gebruikers nog steeds met een gerust hart slapen.
Sylvia Huydecoper is senior juridisch adviseur bij Nederland ICT
