Jarenlang voeren softwareleveranciers hun geheel eigen koers. Ze ontwikkelden standaardpakketten die voor 80 procent aansloten bij de processen. Voor de overige 20 procent ontwikkelden ze maatwerk op basis van ‘uurtje-factuurtje’. Dat model was al enige tijd toe aan herziening. ICT/Magazine spreekt met enkele softwareontwikkelaars die een ander verdienmodel vonden.
De roep om andere manieren voor het aansturen van innovatie en het ontwikkelen van software bestaat al langer en wordt nog eens verhevigd door de parlementaire onderzoekscommissie ICT onder leiding van Ton Elias. Deze Commissie bracht aan het licht wat iedereen in de markt al wist: het traditionele ‘uurtje-factuurtje’ geeft een verkeerde incentive aan leveranciers. Ineffectiviteit en inefficiency worden beloond. Als de software niet precies doet wat de klant wil, krijgt de leverancier een vervolgopdracht voor meerwerk. Deze perverse prikkel om op die manier extra omzet te genereren, moest verdwijnen.
Natuurlijk zijn er ook leveranciers die het anders aanpakken. Zij steken steeds vaker hun kop boven het maaiveld uit. ICT/Magazine sprak met drie witte raven die deel uitmaken van een snelgroeiende groep. Hoewel zij verschillende businessmodellen hanteren, hebben ze ook een gemene deler: ze denken veel kritischer mee met hun klanten en ze hebben een afrekenmodel gevonden waarbij hun klanten en zij als leverancier gelijkwaardig profiteren van productverbeteringen en innovatie. Doet u nog zaken met een softwareleverancier die op de traditionele manier werkt? Lees dan vooral verder. Dit artikel biedt voldoende handvatten om eens over de voorwaarden en samenwerkingsvorm in gesprek te gaan.
