Zorginstellingen, of ze nu cure of care leveren, staan onder druk. Ze moeten steeds meer resultaat leveren tegen steeds lagere kosten.
Dat resultaat wordt dan ook nog eens steeds minder kwalitatief geformuleerd en steeds meer kwantitatief. Liever een analyse
in één sessie dan een goede analyse in drie sessies. Kwantiteit lijkt boven kwaliteit te gaan. Hoewel, we tellen ook het aantal keren dat er iets fout is gegaan en dat is toch ook een soort maatstaf van kwaliteit…
Het is dus niet raar dat de meeste zorginstellingen vooral steeds meer streven naar proceskwaliteit. Voorspelbaarheid, betrouwbaarheid en efficiëntie zijn politieke doelen geworden en dus organisatorische.
Stap voor stap wordt de werkwijze uitgewerkt, voorgeschreven en gecontroleerd. Als je niet uitkijkt gaat dat ten koste van de menselijkheid in het proces. Zeg maar de patiënt, de familie en de zorgmedewerker.
Want dat is natuurlijk wel de kurk waar dat hele proces op drijft. Menselijkheid. In het samenspel tussen patiënt, familie en medewerkers moet worden vastgesteld wat er aan de hand is en wat de beste behandeling is. Niet eenmalig, maar continu. Continue
menselijke toetsing van de juiste aanpak. Zodat dat proces steeds weer kan worden bijgestuurd op de nog niet genoemde parameter, effectiviteit.
Iedere zorginstelling staat voor een fundamentele keus: Waarom komen cliënten of patiënten naar ons toe, omdat we de goedkoopste zijn of omdat we het best passen? Als we vinden dat we de goedkoopste moeten zijn, dan passen we goed bij de eisen die
politiek en verzekeraars aan ons stellen. Als we de best passende willen zijn, dan passen we goed bij de eisen die cliënten, patiënten en hun familie aan ons stellen.
En daar komt IT van pas. IT maakt het mogelijk om het onmogelijke mogelijk te maken. Om het onverenigbare met elkaar te verenigen. IT kan ervoor zorgen dat het basisproces goed loopt. Dat patiënten en cliënten betrouwbare, voorspelbare, efficiënte en effectieve zorg krijgen.
Maar IT kan er óók voor zorgen dat dat proces zo goed loopt dat de medewerkers de tijd krijgen en voldoende ondersteuning krijgen om met die patiënten en cliënten te praten. Dat ze kunnen beoordelen of een behandeling wel de goede is. Dat
ze tijdig signalen oppakken dat er iets aan de hand is.
Dat de medewerkers niet onthand zijn, maar ontzorgd. Zodat het proces nog beter gaat functioneren.
De goedkoopste willen zijn heeft de wind mee. De hele constructie dwingt zorginstellingen om een procesorganisatie te worden. Met een steeds grotere taak voor IT. En daar ligt een kans voor IT. IT kan, door mee te denken en misschien zelfs wel door zo nu en dan tegen te denken, met betere oplossingen komen: betrouwbaar, voorspelbaar, efficiënt en effectief, én met de menselijke maat.
Niet menselijk ten koste van het proces, maar menselijk ondersteund door het proces en menselijkheid die het proces versterkt. Zodat er straks telbaar en meetbaar minder vaak iets fout gaat, omdat we de medewerkers weer in hun kracht hebben gezet.
IT als voorvechter van de menselijkheid, zou dat niet mooi zijn?
