De overname van Twitter door Elon Musk ging niet door, omdat de oprichter van Tesla vermoedde dat (te) veel twitteraccount niet echt bestaan. Uit onderzoek door Dan Woods blijkt dat Musk waarschijnlijk gelijk heeft.
Dan Woods is een voormalig CIA-onderzoeker naar cyber-activiteiten, met name bot-verkeer, en momenteel Global Head of Intelligence bij F5. Volgens hem kan meer dan 80 procent van de accounts nep zijn, en Twitter is niet het enige platform dat er last van heeft.
Bots hebben altijd een doel
Iedere organisatie die de mogelijkheid biedt om in te loggen op online accounts zal zien dat er automatisering wordt gebruikt tegen de inlogapplicatie, legt Woods uit. Dit, om te proberen een vorm van fraude te plegen. Een organisatie die online speciale prijzen aanbiedt, zal zien dat automatisering wordt gebruikt om de prijzen, tarieven en prijzen te ‘scrapen’ voor doorverkoop. Er zijn tientallen van dit soort voorbeelden.
Impact van volgers
In het geval van Twitter is een belangrijke drijfveer het verkrijgen van volgers. Er bestaat een perceptie dat hoe meer volgers iemand heeft, hoe interessanter zijn tweets zullen zijn. De doelstelling om de invloed te vergroten is waar dit model verontrustend kan worden. Die invloed kan impactvol worden met geautomatiseerde controle over miljoenen Twitter-accounts.
Betaald retweeted
Er zijn talloze diensten op het internet (waaronder dark/deep web-marktplaatsen) die Twitter-accounts, volgers, “likes” en retweets aanbieden tegen betaling. Voor onderzoeksdoeleinden heeft Woods deze diensten uitgeprobeerd op een Twitter account die hij zelf had aangemaakt. Voor minder dan 1,000 dollar heeft het account inmiddels bijna 100,000 volgers. Hij tweette ooit complete onzin en betaalde volgers om het te retweeten. Dat deden ze. Deze accounts hebben namen als TY19038461038, en ze volgen ook een heleboel andere accounts.
Bot-probleem onderschat
Een paar jaar geleden implementeerde een Amerikaanse socialenetwerksite een botverdediging en ontdekte dat 99 procent van hun inlogverkeer geautomatiseerd was. Woods: “We zien dat 80-99 procent van het verkeer bij veel applicaties geautomatiseerd is. Deze bevindingen zijn geen uitzondering; ze zijn gebruikelijk in veel organisaties waaronder retailers, financiële instellingen, telco’s, en quick-service restaurants. Het bedrijf in kwestie wist dat er een bot-probleem was, maar niet van deze omvang. Slechts een klein deel van hun klantenaccounts waren echte menselijke klanten; de rest bots.”
Bedrijf
Aandeelhouders van zo’n bedrijf waren misschien liever niet achter de waarheid gekomen. Deze druk geldt niet alleen voor sociale netwerksites waarvan de waardering wordt bepaald door het aantal volgers. Het geldt ook voor bedrijven die producten verkopen waar veel vraag naar is en waarvan de voorraad beperkt is, zoals concertkaartjes, sneakers of de volgende iPhone.
Wanneer deze producten binnen enkele minuten uitverkocht zijn aan bots, om vervolgens doorverkocht te worden op de secundaire markt voor sterk opgeblazen prijzen, is dat vervelend voor klanten, maar de onderneming verkoopt de hele voorraad nog steeds snel uit. In deze gevallen kan een bedrijf net doen alsof het er alles aan doet om bots te stoppen, terwijl het achter de schermen heel weinig doet, omdat er simpelweg geprofiteerd wordt.
