Wedstrijden van studententeams zijn er in alle soorten en maten: auto’s die op zonne-energie rijden, voetballende robotten, concepten voor de hyperloop. Minder bekend is de Cybathlon, een wedstrijd voor mensen met een lichamelijke beperking die hulp krijgen van geavanceerde technologie. Een van die competities wordt gehouden met exoskeletten. TU/Delft wil net als het Nuon Solar Team, het Formula Student Team en het hyperloopteam de wereldtitel in de wacht slepen. Wat is daarvoor nodig?
ICT/Zorg spreekt met teamlid Marise de Baar. Haar ogen glimmen als ze vertelt over de missie van Project March: “Wij willen dwarslaesiepatiënten hun mobiliteit teruggeven. Onze wereld is namelijk niet gebouwd voor mensen in een rolstoel. Er zijn zoveel obstakels waardoor je met een rolstoel niet alleen op pad kunt. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je in een rolstoel nooit op ooghoogte bent met mensen die staan. Bovendien is het fysiek heel slecht om altijd te zitten. Dwarslaesiepatiënten krijgen vrijwel altijd ook andere klachten. De mogelijkheid weer te lopen, lost al deze problemen op.”
Innovatie gaat traag
Er is momenteel één commerciële leverancier van een exoskelet: ReWalk. Omdat de innovatie in deze markt traag verloopt, vanwege gebrek aan concurrentie, is de Cybathlon bedacht. Eerdere studentenwedstrijden bewijzen dat studententeams veel betere resultaten halen dan teams van commerciële bedrijven. De Solar Race in Australië voor zonneauto’s begon ooit als competitie voor bedrijven. TU/Delft was in 1998 het eerste studententeam dat meedeed en won meteen. Bij de RoboCup Voetbal zijn de teams verplicht om na afloop al hun kennis te publiceren, die vervolgens door commerciële ontwikkelaars van zorgrobots gretig wordt gebruikt. De Baar hoopt dat Project March een soortgelijke versnelling van kennis teweegbrengt. Meedoen aan een wedstrijd dwingt dat ook af, zegt ze. “De wedstrijd bestaat uit allerlei taken: opstaan uit een diepe stoel, een slalom lopen, een trap op en af, een helling op en af, een zware deur openen, over een ongelijke ondergrond lopen. Degene die het parcours het snelste aflegt, wint. Wij worden dus uitgedaagd om een exoskelet te ontwikkelen dat mensen niet alleen helpt met lopen, maar dat goed functioneert in alle omstandigheden die je in het dagelijks leven tegenkomt.”
Samenwerken
Het team bestaat uit zes ‘afdelingen’: human machine interaction, frame, software & control, mechanical, electrical en non-tech (PR, financiën). De vijftien full-timers en zeventien parttimers wisselen van rol afhankelijk van waar hun inzet nodig is. “Dat is niet alleen nodig om deadlines te halen, maar vergroot ook het leereffect”, zegt De Baar. “Uiteindelijk moeten alle onderdelen toch samenkomen, dus als je kennis hebt van meerdere terreinen dan is het eenvoudiger om het werk op elkaar af te stemmen.”
Juist ook vanwege die afstemming is Project March overgestapt op andere 3D-ontwerpsoftware. “In de nieuwe software kunnen we de losse onderdelen gemakkelijker op elkaar laten aansluiten. Zo hebben we dit jaar het kniegewricht volledig opnieuw ontworpen. Het is compacter geworden en kan meer kracht leveren. Dit heeft natuurlijk wel impact op de botten van het boven- en onderbeen. We kunnen nu beter die impact inschatten en doorrekenen, zodat je niet achteraf voor onverwachte aanpassingen komt te staan.”
Het team werkt nauw samen met de Maartenskliniek, die in trainingen van dwarslaesiepatiënten exoskeletten gebruiken. Ze maken gretig gebruik van de kennis van fysiotherapeuten en revalidatieartsen. Via de Maartenskliniek hebben ze ook Ruben leren kennen, die aan de wedstrijden zal deelnemen. “Hij is hier regelmatig om het exoskelet te testen en feedback te geven.” Het skelet wordt nu helemaal op zijn maat gemaakt, maar het kan straks relatief eenvoudig worden aangepast op andere patiënten.
De Cybathlon vindt, net als de Olympische Spelen, iedere vier jaar plaats. Een van de tussendoelen is een wedstrijd in oktober op de Rehacare beurs. Volgens De Baar kan op dit moment geen enkel exoskelet de zes onderdelen van de wedstrijd in tien minuten volbrengen. “Wij zitten op schema om wél binnen die tijd te blijven, alleen is ons exoskelet nog niet af. We hopen in ieder geval op felle concurrentie van andere teams. Want uiteindelijk doen we dit voor alle mensen die door een dwarslaesie of andere aandoening verlamd zijn.”
