Sneller leren in 3D met anatomieonderwijs via HoloLens

HoloLens

Een van de lastigste onderdelen van de geneeskundestudie is de vertaling van 2D-plaatjes naar 3D-beelden. Die vertaalslag werd tot nu toe vooral in de snijzaal gemaakt, maar dan is het lichaam al dood.

Terwijl het juist zo interessant is om een pompend hart of bewegende enkel te analyseren. Het LUMC en de Universiteit Leiden hebben daarvoor een oplossing bedacht. Zij analyseren  de eigen lichaamsbewegingen met de HoloLens.

Enkele edities geleden schreven we over het Living Heart-project, waarbij een 3D-weergave van het menselijk hart is gemaakt om complexe operaties beter voor te bereiden. De droom van de initiator is om uiteindelijk het gehele menselijke lichaam in 3D als hologram te projecteren. In Leiden hebben ze eenzelfde droom. Ze gebruiken een iets andere technologie, maar ook zij willen in 3D dingen inzichtelijk maken die in 2D verborgen blijven. H

et team in Leiden begon bij de enkel. Trekkers van het experiment zijn Beerend Hierck en Thomas Hurkxkens. Hurkxkens geeft leiding aan het New Media Lab, onderdeel van het Center for Innovation van de Universiteit Leiden. Dr. Berend Hierck is anatomiedocent bij het LUMC. “Wij doen binnen het LUMC al vrij veel met 3D-onderwijs en zijn vooral benieuwd naar wat dat doet met de manier waarop studenten leren? We zien namelijk dat zij het heel moeilijk vinden om van 2D naar 3D te gaan. Hoe vertaal je een platte röntgenfoto of MRI-scan naar een 3D-beeld van bijvoorbeeld een gewricht?”

 

Samenwerken door AR

De twee vonden elkaar en wisselden ideeën uit. Eén daarvan was om de HoloLens van Microsoft te gebruiken, een AR-bril die een 3D-weergave als hologram kan laten zien in de bestaande omgeving. Studenten zien door die bril het klaslokaal, hun medestudenten én het hologram. SURF was enthousiast en stelde subsidie voor het project beschikbaar. Hierck en Hurkxkens besloten om te beginnen met een vrij complex gewricht: de enkel. Hierck doceert: “De enkel bestaat uit twee gewrichten: het bovenste en het onderste spronggewricht. Met het bovenste kun je je voet strekken en buigen, met het onderste kun je hem kantelen. Het is conceptmatig heel lastig te begrijpen hoe dit precies werkt en hoe de spieren dit alles aansturen. Wij wilden een AR-applicatie maken die de enkel als anatomisch model weergeeft en waarin je alles ziet: spieren, botten, bloedvaten, pezen, banden.”

Ze kozen voor AR omdat samenwerking zo belangrijk is in de medische wereld. Hurkxkens: “Je kunt ook een VR-toepassing ontwikkelen, maar dan zien de studenten uitsluitend het VR-beeld. Bij AR zie je ook de bestaande omgeving. Daardoor kun je makkelijker samenwerken. Je kunt bijvoorbeeld de ene student naar de voorkant van het gewricht laten kijken en de ander naar de achterkant. Op deze manier kun je samenwerken al inbedden in het onderwijs.”

Lees het hele verhaal online of in ICT/Zorg van december.

Gerelateerde berichten...