We praten al jaren over monitoring op afstand of hospital at home. Het toekomstbeeld staat iedereen helder voor ogen: ziekenhuizen worden kleiner, zorg vindt voornamelijk bij patiënten thuis plaats.
De angst van veel artsen en verpleegkundigen is dat hun werk daardoor verdwijnt en wordt overgenomen door algoritmes. Niets is echter minder waar, vinden diverse sprekers tijdens de Digital Health Track die werd georganiseerd tijdens de CES in Las Vegas.
Zorgstelsels
Hoewel de verschillen tussen zorgstelsels in landen groot zijn, is het vrijwel overal ter wereld zo dat ziekenhuizen meer verdienen aan behandelingen in het ziekenhuis dan aan monitoring op afstand. Ook al bewijzen diverse onderzoeken dat het resultaat van thuismonitoring in veel gevallen beter is.
Hoog tijd om de omslag naar resultaatgebaseerde betaling nu echt te gaan maken, vindt Eliza Shulman, Chief Medical Officer van Medically Home. Ze is van huis uit general practitioner, het Amerikaanse equivalent van onze huisarts, die daar echter binnen de muren van het ziekenhuis functioneert.
In de gesprekken met haar patiënten hoorde Shulman vrijwel altijd terug: “Ik heb er een hekel aan om naar het ziekenhuis te gaan. Het kost teveel tijd, teveel stress en ik moet onbetaald verlof nemen van mijn werk. Bovendien, als ik dan eenmaal tegenover mijn dokter ziet, dan kan ik hem of haar niet in de ogen kijken, omdat er een computerscherm tussen staat.” Al met al draagt dit niet bij aan een goede ervaring.
Kunstmatige zorg
Om die reden is zij het bedrijf Medically begonnen, dat concurreert met ziekenhuizen en zich richt op allerlei vormen van thuismonitoring. “Maar dan wel met de zekerheid dat iemand altijd meekijkt”, vertelt Shulman. “Natuurlijk zetten we kunstmatige intelligentie in om te bepalen wanneer er een interventie moet plaatsvinden, maar dat mag er niet toe leiden dat mensen de zorg als kunstmatig gaan ervaren. Afhankelijk van de aandoening hebben we dagelijks of wekelijks persoonlijk contact.”
Medically Home heeft geen moeite om artsen en gespecialiseerde verpleegkundigen te vinden, ondanks het feit dat zij hun patiënten heel weinig fysiek spreken. Shulman: “Ze hebben namelijk in plaats van minder juist veel meer contact met hun patiënten, maar dan virtueel. Wij halen alle administratieve lasten bij hen weg, dat automatiseren we verregaand.”
“Ook alle analytische werkzaamheden, zoals het beoordelen van de waarden die we remote meten, worden geautomatiseerd. Natuurlijk kunnen onze artsen doorklikken naar alle waarden, maar zij hoeven ze niet continu zelf te interpreteren. Daar helpt software bij. Artsen en verpleegkundigen kunnen zich focussen op het gesprek met de patiënt. Dat vinden ze prettig, want ze zijn in de zorg gaan werken omdat ze graag voor mensen willen zorgen, niet omdat ze de hele dag achter hun computer data willen verwerken.”
Storytelling
Op dat vlak blijft er meer dan genoeg werk over, is de overtuiging van Leslie Saxon, interventiecardioloog en Professor of Medicine aan de Keck School of Medicine of USC. “Want,” zegt ze, “ieder mens is anders. Aan de ene kant van het spectrum heb je hoogopgeleide, gemotiveerde patiënten die zelf nauwgezet inzicht willen in hun waardes en die dat ook heel goed zelf kunnen interpreteren. En aan de andere kant mensen met een lage betrokkenheid die hun arts verantwoordelijk maken voor hoe het met hen gaat.”
“Het spreek voor zich dat je die niet met een one-size-fits-all benadering kunt begeleiden, maar dat is wel wat nu in de meeste ziekenhuizen nog gebeurt. Dat is ook precies de reden waarom de therapietrouw onder bepaalde groepen zo laag is. Als je die groepen op afstand gaat monitoren zonder de manier waarop je met hen communiceert te veranderen, wordt het resultaat niet beter. Je moet maatwerk leveren, aangepast op wat een patiënt op een bepaald moment nodig heeft.”
Zij gebruikt hiervoor bij haar eigen medewerkers de term storytelling. “Ik zeg altijd: ‘It has to be a story’. Een verhaal waar patiënten zich in herkennen en waar ze in mee willen gaan. Het verhaal wordt niet alleen per persoon anders verteld, maar moet ook worden afgestemd op de emotie van dat moment.”
“Hoewel we steeds meer kunnen met AI, is dit nog altijd iets wat alleen mensen kunnen doen. Ik denk dus dat bij zorg op afstand de rol van artsen en gespecialiseerde verpleegkundigen vooralsnog alleen maar groter wordt.”
Smart health
Roy Jakobs, Chief Business Leader Personal Health bij Philips, denkt ook dat we voor het leveren van maatwerk voorlopig nog artsen en verpleegkundigen nodig hebben.
“We spreken vaak over smart health. Smart betekent voor mij meer personalisatie van de klinische kennis. Om van quantified self naar qualified self te komen, is een enorme uitdaging. Wij hebben als Philips honderd jaar ervaring in de gezondheidszorg en op basis daarvan hebben we ontzettend veel klinische data. Aan de andere kant hebben we steeds meer individuele data van patiënten, tot en met hun genoom. Maar die twee werelden bij elkaar brengen en echt persoonlijk advies geven op basis van die data, is voor algoritmen nog heel ingewikkeld. Daar ligt echter wel de grootste toegevoegde waarde.”
Jeroen Tas, Chief Innovation & Strategy Officer bij Philips, haalt in dat verband een uitspraak aan die hij ooit eens hoorde: “Radiologen worden niet vervangen door AI, alleen de radiologen die geen AI gebruiken.” Dit gaat in de toekomst voor vrijwel alle medische vakgebieden gelden.
Tas: “AI kan de mens niet vervangen. Je moet het daar inzetten waar het goed is: het vinden van verbanden in grote hoeveelheden complexe data. De vertaalslag van wat die inzichten voor iemand persoonlijk betekenen, moet nog altijd worden gedaan door mensen.”
