Tijdens de recente Gartner ITxpo in Barcelona ontmoette ik iemand die betrokken is bij de implementatie van EPIC bij 17 van de 25 ziekenhuizen in Oost Denemarken, in de regio’s Zeeland en Kopenhagen. Dit ‘Sunheds Platformen’ of gezondheidsplatform wordt met een overheidssubsidie van ongeveer € 400 miljoen uitgerold. Alleen al voor trainingsdoeleinden wordt er € 147 miljoen uitgetrokken.
Men heeft uitgerekend dat dat bedrag in 10 jaar wordt terugverdiend. De oude systemen hoeven niet langer onderhouden te worden. Men verwacht dat de opnameduur korter zal worden. Er zullen minder zogeheten ‘re-admissions’ zijn, omdat er efficiëntere behandelpaden zullen worden gevolgd. Er worden minder onderzoeken herhaald, omdat men in elkaars dossiers kan kijken. Grote winst hierbij is dat dossiers van andere ziekenhuizen ook ingekeken kunnen worden. Bovendien gaan de Denen in 2017 een pilot doen met huisartsen en andere eerstelijns behandelaars, zodat die in principe ook toegang hebben tot het patiëntendossier. Deze oplossing heeft in aanvang betrekking op 42 procent van alle Denen. De overige ziekenhuizen in Denemarken zullen waarschijnlijk ook aansluiten bij deze EPIC cloud-oplossing, dus straks zitten alle patiënten in dit systeem.
In Nederland zijn we nog altijd ver verwijderd van een dergelijke oplossing. Althans landelijk. Dat heeft deels te maken met de zogenaamde opt-in-discussie, die zich al jaren voortsleept. In Denemarken hanteert men het opt-out-principe: patiëntgegevens worden doorgestuurd naar een medebehandelaar, tenzij de patiënt daar bezwaar tegen maakt. In dat geval wordt hij gewezen op eventuele consequenties. In Amsterdam, een EPIC bolwerk, zou men aan een dergelijke oplossing kunnen denken, maar landelijke regie ontbreekt volledig. Bovendien wonen er in Amsterdam van oudsher eigenwijze huisartsen. In Harderwijk heeft St Jansdal met een EPIC-systeem een dergelijke poging ondernomen om de huisarts te integreren. In Utrecht, een Chipsoft bolwerk in wording, hebben ze de boot gemist sinds St. Antonius besloten heeft om EPIC te implementeren. Ook in het Noorden, met de succesvolle regionale samenwerking onder de paraplu van GERRIT, is men er ook niet in geslaagd om op systeemniveau te standaardiseren. Misschien gaan de Limburgers wel wat doen op dit vlak.
De eerstelijns behandelaars in Nederland, waaronder huisartsen, staan niet te springen om op te gaan in een zogenaamd ziekenhuissysteem. Ook apothekers koesteren hun eigen domein. Natuurlijk zijn er keerzijdes aan een ‘one vendor policy’. Maar een ander uiterste is een ‘40 vendor policy’. Dat is bij benadering het aantal EPD-leveranciers dat Nederlandse ziekenhuizen, cardiologen, dermatologen, huisartsen, apothekers, fysiotherapeuten, verpleegtehuizen in gebruik hebben. Een bijna onoplosbaar probleem zonder eenduidig beleid gericht op standaardisatie. Kortom, we hebben in Nederland nog een lange weg te gaan. Er ontstaan bovendien bijna dagelijks nieuwe systemen als ‘doekje voor het bloeden’ om het gebrek aan integratie van onze systemen iets dragelijker te maken. Arme huisarts en specialist die ook die systemen weer moet snappen.
De Denen hebben het waarschijnlijk binnenkort voor elkaar. Ik raak er niet over uitgesproken.
