“Jullie (ICT-afdeling) zitten in het hart van het primaire proces van onze zorg” zei ooit een RvB lid van een ziekenhuis tegen mij, en ik was supertrots op die opmerking.
Maar de implicaties van dat compliment zijn enorm! Hoe afhankelijk is het ziekenhuis eigenlijk van de ICT? En hoelang kan een ziekenhuis nog naar behoren functioneren wanneer de ICT uitvalt? Hoe goed is het personeel van een ziekenhuis getraind in het doorwerken op noodstroom, noodapparatuur en noodprocedures?
Ziekenhuizen zijn volledig afhankelijk geworden van hun informatiesystemen, daar zeg ik niets nieuws mee. Patiëntgegevens zitten het EPD, röntgenfoto’s in het PACS, modaliteiten produceren data die moet worden opgeslagen, informatie vanuit verschillende disciplines wordt gedeeld tijdens het MDO, informatie wordt uitgewisseld binnen de zorgketen, en laboratoriumuitslagen en medicatiegegevens moeten centraal worden bijgehouden. En dan heb ik het nog niet eens over track & trace, met behulp waarvan goederen worden gevolgd in het huis, infuuspompen snel kunnen worden getraceerd, en patiëntbewegingen kunnen worden gevolgd. Of artificial intelligence, met behulp waarvan patronen kunnen worden herkend in celcoupes, ziektebeelden en patiënt populaties.
Niet zo gek dus, dat er de laatste jaren steeds meer aandacht is voor Business continuity management, kwetsbaarheidsanalyse en single points of failure (SPOF’s).
Zorgen dat er een draaiboek aanwezig op elke afdeling is dan belangrijk, maar daar hoort ook het oefenen van de noodprocedures bij. Net zoals er jaarlijks (!) een brandoefening wordt gedaan, en alle medewerkers verplicht de online training brandblussen moet hebben gevolgd, zo zou elk ziekenhuis minstens 1x per jaar de stroom moeten uitzetten, en de ICT-systemen op zwart, om alle zorgprofessionals en hun ondersteuners te trainen in de noodprocedures.
En de vraag “hoelang kan ons ziekenhuis zonder ICT?” moet regelmatig gesteld worden in het ziekenhuis, zowel bij de ICT, de medische staf als de RvB.
Over de auteur: Daniel Jolink is Portfoliomanager / Programmamanager bij het UMC Utrecht en actief betrokken bij de Stichting Projectmanagement in de Zorg. Hij heeft in die rol eerder gewerkt bij het Radboudumc, Erasmus MC en LUMC. Hij schrijft zijn blogs en artikelen op persoonlijke titel.
