Hoeveel verkaveling kun je als uitbesteder nog aan? Wat ooit ‘a million dollar plan’ leek, is uitgegroeid tot een stroperig ecosysteem: multivendor outsourcing. Elke verandering moet met veertien man overlegd worden en wanneer het fout gaat, begint het zwartepietenspel. Welkom in de wereld van doorgeschoten verkavelen.
De afgelopen jaren hebben uitbesteders massaal bestaande kavels steeds verder en verder opgeknipt om zo meer ‘controle’ te krijgen op het geteisem. Maar meer controle leidt niet tot een verbetering van de vertrouwensrelatie. Meer KPI’s, dikkere SLA’s, stringentere regie: het is allemaal voor de bühne. Het is zoals de Duitsers zeggen ‘verschlimmbessern’: je wilt dat het verbetert, maar in plaats daarvan gaat het alleen maar bergafwaarts. Consultants hebben vrolijk meegewerkt aan het opknipfestijn. Het optuigen van de Babylonische toren leverde hen een constante inkomstenstroom op: meer uren, meer kavels, meer aanbestedingen. Het wordt tijd dat de adviseurswereld tot inkeer komt en leert versimpelen.
Mijn eigen ‘Prittstift’-wet voor outsourcing luidt: ‘knippen levert plakproblemen op’. Er zijn drie belangrijke redenen waarom de businesscase voor doorverkaveling in outsourcing negatief uitpakt. Zo zijn allereerst de regiekosten ongekend hoog. Het groeiend aantal contracten, vendor- en regiemanagers ten spijt: het is de wet van de afnemende meeropbrengst. Uitbesteders lopen met een grote boog om het werkelijke probleem heen. Er zijn namelijk geen gedeelde belangen en er wordt gestuurd op de verkeerde prikkels.
Daarnaast haalt de technologische innovatie verkaveling onderuit. Door software defined networking en hyper-converged infrastructure raakt de scheiding tussen netwerk en datacenter achterhaald. Veel huidige afgerasterde kavels kannibaliseren uiteindelijk op andere kavels door convergentie. Je moet de technologische olifant in de kamer niet negeren.
Daarbij komt dat een constant dalende omzet demotiverend is voor serviceproviders. Een groter deel van een kleiner wordende koek levert meer commitment op. Het kost veel geld om een accountapparaat in stand te houden. Dat houd je niet vol als je constant moet inleveren (elk jaar een dalende omzet). Als uitbesteder moet je goed gedrag en innovatie kunnen belonen met een hogere share-of-wallet en dat kan alleen maar met minder serviceproviders die elk een groter deel van de koek krijgen.
Onverwerkte trauma’s in outsourcing hebben geleid tot een verregaande opdeling en verkaveling. ‘Verdeel en heers’ levert echter onvoldoende op en de ingeslagen weg van verkaveling-op-verkaveling loopt dood. Te veel geld en verspilde energie. Welke CIO’s hebben het lef het roer om te gooien?
